Strona główna » Wizy i formalności » Wiza do USA dla sportowców
Wiza do USA dla sportowców
Osoby, które wybierają się do USA, aby wziąć tam udział w zawodach lub pokazach sportowych, mogą ubiegać się o wizy różnych kategorii. Jak wybrać tę właściwą?
Nawet największe gwiazdy sportu nie mogą wjechać na teren Stanów Zjednoczonych ot tak, licząc na to, że przy przekraczaniu amerykańskiej granicy urzędnik poprosi raczej o autograf niż paszport. Jeśli sportowiec nie jest obywatelem USA (ani nie podróżuje w ramach programu ruchu bezwizowego), potrzebna będzie mu wiza. O tym, jak ją uzyskać, przeczytasz w poniższym artykule.
Dowiesz się z niego m.in.:
- o jaki rodzaj wizy do USA może ubiegać się sportowiec,
- jakie wymagania należy spełnić, aby uzyskać wizę dla sportowca,
- jakie dokumenty są potrzebne podczas ubiegania się o wizę dla sportowca,
- co to jest formularz I-129 i kto powinien go złożyć,
- kto może towarzyszyć sportowcowi podczas pobytu w Stanach – i jaką wizę musi uzyskać,
- jak długo jest ważna wiza do USA dla sportowca (i jak można ją przedłużyć).
O jaką wizę może ubiegać się sportowiec
Znane są przypadki osób, które nie wzięły udziału w ważnych zawodach, bo nie udzielono im zgody na wjazd do Stanów – czy to dlatego, że po prostu zapomniały o konieczności posiadania wizy, czy choćby z powodu niedopełnienia rozmaitych formalności podczas ubiegania się o ten dokument. Jednym z podstawowych błędów, jakie można tutaj popełnić, jest wnioskowanie o niewłaściwy rodzaj wizy.
Nie istnieje bowiem właściwie coś takiego jak „wiza do USA dla sportowca”. To, jaka kategoria wizowa obowiązywać będzie w twoim konkretnym przypadku, zależy m.in. od tego, czy sport uprawiasz amatorsko, czy zawodowo, a także od tego, co dokładnie zamierzasz w Stanach robić – i kto za to płaci. Jako sportowiec możesz ubiegać się zasadniczo o następujące rodzaje wiz:
- P-1 – wiza pracownicza, a więc taka, z którą można w USA legalnie zarabiać,
- O-1 – wiza dla osób o wybitnych zdolnościach (również pozwalająca zarabiać),
- B-1/B-2 – wiza służbowo-turystyczna.
Wiza P-1
Wiza P-1 pozwala jej posiadaczowi czerpać z bycia sportowcem – albo trenerem, sędzią czy nawet e-sportowcem – korzyści finansowe. Występuje ona w dwóch wariantach:
- P-1A – wiza dla sportowców indywidualnych oraz członków drużyn sportowych, biorących udział w zawodach, meczach, konkursach itp. i otrzymujących zapłatę z tego tytułu;
- P-1B – wiza dla artystów estradowych, czyli w tym kontekście np. dla osób mających zamiar pracować w amerykańskim cyrku albo dla grup gimnastycznych, które nie biorą udziału w rywalizacji, tylko raczej chcą w Stanach dawać odpłatne występy.
Warto wiedzieć, że z wizą typu P-1 może wjechać do USA najwyżej 25 tys. osób rocznie. Co ważne, aby móc się o nią ubiegać, spełnione muszą zostać jednocześnie dwa warunki:
- sportowiec lub drużyna musi mieć na koncie znaczne osiągnięcia i cieszyć się sporą, najlepiej międzynarodową sławą,
- wydarzenie, z okazji którego przybywa do USA, musi mieć odpowiednio dużą rangę (nie może to więc być choćby zwykły mecz ligowy bądź towarzyski).
Wyjątek stanowią tu cyrki i innego typu grupy sportowo-estradowe, które przyjeżdżają do Stanów dawać występy przez określony czas. Powinny jednak cieszyć się ponadlokalną renomą.
Przeczytaj: Wiza do USA dla artystów i wykonawców estradowych
Wiza O-1
Wiza O-1 to szczególny dokument przyznawany w wyjątkowych przypadkach i zapewniający posiadaczowi liczne przywileje. Aby go uzyskać, trzeba wykazać się osiągnięciami wybitnymi, znanymi szerokiemu odbiorcy i odpowiednio docenionymi (wysokie zarobki). W dziedzinach takich jak sztuka czy nauka wizy typu O-1 wydaje się np. laureatom Oscara czy Nagrody Nobla, ale wśród jej posiadaczy znaleźć można też wielkich, światowej sławy sportowców.
Wiza B-1/B-2
Oczywiście nie każdy sportowiec jest w stanie się pochwalić międzynarodowymi trofeami, podobnie jak nie każdy jedzie do Stanów po to, żeby zarabiać. W takich przypadkach podróż odbyć można w ramach programu ruchu bezwizowego – albo postarawszy się o wizę służbowo-turystyczną B-1/B-2.
Obydwa rozwiązania znajdują zastosowanie np. wtedy, gdy w USA zamierzasz tylko trenować albo negocjować czy podpisać kontrakt ze sponsorem. Wolno ci nawet brać udział w sportowych występach i zawodach, o ile:
- jedyny możliwy „zarobek” to nagroda z tytułu zwycięstwa lub uzyskania medalu,
- widzowie nie płacą za wstęp na pokazy, a wszelkie koszty pokrywane są z budżetu w kraju pochodzenia,
- dochody sportowca bądź drużyny i ich wynagrodzenie uzyskiwane są poza USA (tam też powinien znajdować się klub bądź innego typu jednostka macierzysta, w której zawodnik gra na co dzień).
Co ciekawe, wiza B-1/B-2 (ale już nie sama rejestracja w ESTA) wystarczy również w przypadku niezawodowych hokeistów, którzy zostali zaproszeni na próbę przez amerykańską drużynę zawodową w czasie sezonu lub rozgrywek. Podpisują oni z organizacją NHL (National Hockey League) wstępną umowę, na mocy której mogą liczyć na zwrot kosztów podróży, zakwaterowania i wyżywienia. Umowę tę – lub list z NHL opisujący dokładnie jej warunki – należy dołączyć do wniosku wizowego.
Przeczytaj: Rodzaje wiz do USA
Wiza do USA dla sportowca – potrzebne dokumenty
W pozostałych sytuacjach od sportowca, który stara się o wizę B-1/B-2, nie wymaga się obowiązkowo dodatkowych dokumentów. Na wszelki wypadek warto jednak przygotować takie, które udowodnią np. przynależność do danej drużyny, jej zakwalifikowanie się do konkretnych rozgrywek czy zdolność do pokrycia kosztów podróży oraz pobytu w USA – i przedstawić te dokumenty, gdyby konsul o to poprosił.
Nieco inaczej sprawa wygląda w przypadku wiz kategorii P. Tutaj bowiem trzeba wykazać ponadprzeciętne umiejętności sportowe osoby ubiegającej się o tego typu wizę. I nie można tego zrobić, chociażby przesyłając filmik prezentujący niesamowitą szybkość czy zwinność. 😉 Należy więc zgromadzić pisemną dokumentację uwzględniającą przynajmniej dwie z wymienionych niżej pozycji:
- dotychczasowy udział w wydarzeniu sportowym wysokiej rangi na terenie USA,
- dotychczasowy udział w amerykańskich zawodach sportowych na poziomie przynajmniej międzyuczelnianym,
- dotychczasowy udział w międzynarodowych zawodach sportowych (np. w meczach reprezentacji),
- zdobyte medale olimpijskie, pasy mistrzowskie, zwycięstwa w rozgrywkach międzynarodowych itp.,
- miejsce w międzynarodowym rankingu (o ile dotyczy danej dyscypliny),
- pisemna rekomendacja wyrażająca uznanie dla sportowca lub drużyny, a sporządzona przez wysoko postawioną osobę z amerykańskiej organizacji sportowej, znanego eksperta w danej dziedzinie sportu lub słynnego sprawozdawcę sportowego.
Przydatne mogą okazać się ponadto np. informacje o liczbie sprzedanych biletów na mecze konkretnej drużyny czy wzmianki w mediach na temat osiągnięć sportowca lub grupy sportowej.
W przypadku wizy O poświadczeniem odpowiednio wysokiego statusu osoby, która się o tę wizę ubiega, często jest sam fakt zaproszenia jej przez konkretną instytucję cieszącą się dużym uznaniem. Najlepiej jednak, by w dokumentacji został uwzględnione przynajmniej trzy z wymienionych niżej pozycji:
- krajowe i międzynarodowe nagrody i wyróżnienia,
- działalność w organizacjach o ugruntowanej pozycji, które wymagają od swych członków najwyższych osiągnięć w danej dziedzinie,
- szczególny wkład w rozwój tej dziedziny,
- publikacje dotyczące ponadprzeciętnych zdolności i osiągnięć,
- sędziowanie podczas krajowych i międzynarodowych wydarzeń sportowych,
- wysokie zarobki – w przeszłości lub proponowane przez instytucję zapraszającą.
Formularz I-129, czyli petycja pracownicza
Wizy P i O to wizy pracownicze, do uzyskania których niezbędne jest złożenie przez pracodawcę odpowiedniego wniosku w amerykańskim Urzędzie Imigracyjnym (US Citizenship and Immigration Services, USCIS). Wniosek ten, zwany petycją, przyjmuje postać formularza I-129 i musi zostać złożony najwcześniej rok, a najpóźniej 45 dni przed datą planowanego rozpoczęcia pracy, czyli zawodów, pokazów etc. (do USA można zaś wjechać na 10 dni przed tą datą).
Petycję składa potencjalny pracodawca (sponsor) przyszłego posiadacza wizy, ewentualnie pośredniczący pomiędzy nimi agent. Pracodawcami w przypadku wizy P mogą być np. kluby lub federacje sportowe czy organizatorzy rozgrywek/pokazów działający na terenie USA albo za pośrednictwem amerykańskiego agenta.
Do petycji należy dołączyć:
- pozytywną opinię środowiska eksperckiego na temat sponsora/instytucji zapraszającej,
- szczegółową dokumentację dotyczącą wydarzeń, na które zaprasza się sportowców (m.in. plan pobytu czy czas trwania poszczególnych etapów),
- opisaną wyżej dokumentację osiągnięć zapraszanej osoby lub drużyny,
- kopię umowy określającej warunki zatrudnienia (m.in. wysokość zarobków),
- opłatę za rozpatrzenie petycji (obecnie wynosi ona 460 dolarów).
Dopiero po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku przez USCIS można przystąpić do właściwego procesu ubiegania się o wizę.
Przeczytaj: Wiza pracownicza do USA
Procedura konsularna
Opisaliśmy go dokładnie w artykule „Wiza do USA – krok po kroku”. W tym miejscu warto tylko zaznaczyć, że oprócz standardowych elementów, takich jak:
- wypełniony formularz DS-160,
- ważny paszport,
- zdjęcie spełniające odpowiednie wymogi (zob. „Zdjęcie do wizy do USA”),
- opłata za rozpatrzenie wniosku wizowego,
starający się o wizę sportowiec powinien przygotować także:
- kopię powiadomienia z USCIS o zatwierdzeniu petycji pracowniczej (formularz I-767, Notice of Action),
- życiorys (CV – resume),
- wspomnianą ewidencję wybitnych uzdolnień i osiągnięć sportowych (kopia dokumentacji dołączonej wcześniej do składanej przez sponsora petycji).
Uwaga: jeśli w momencie zatwierdzenia petycji przez USCIS osoba ubiegająca się o wizę O lub P przebywa na terenie Stanów Zjednoczonych, może od razu – tj. bez konieczności odbycia procesu konsularnego – podjąć się realizacji zadań dla instytucji zapraszającej.
Osoby towarzyszące
Jeśli do USA wybiera się drużyna sportowa licząca więcej niż 5 członków, wszyscy oni mogą jednocześnie stawić się na niezbędne do uzyskania wizy spotkanie w ambasadzie lub konsulacie. O tym, w jaki sposób wyznaczyć takie spotkanie grupowe, pisaliśmy szerzej w tekście „Jak umówić termin rozmowy z konsulem USA”.
Czasem sportowcowi lub grupie sportowców towarzyszyć musi personel, który trudno byłoby zastąpić lokalnymi pracownikami w USA. Chodzi o osoby takie jak trener, cutman (w boksie), lekarz, dietetyk, masażysta czy fizjoterapeuta, ale też specjaliści od charakteryzacji, kostiumów, rekwizytów, oświetlenia i dźwięku. Jeśli obsługują oni zawody bądź występy sportowców posiadających wizę P-1, w ich przypadku obowiązuje taki sam typ wizy (aczkolwiek wymagane jest wniesienie dla nich oddzielnych petycji). Natomiast osoby mające towarzyszyć posiadaczowi wizy O-1 ubiegać się muszą o wizę O-2.
Z kolei wizy pochodne O-3 i P-4 przeznaczone są dla członków najbliższej rodziny, tj. współmałżonka oraz dzieci stanu wolnego mających mniej niż 21 lat. Wizy te nie upoważniają do podjęcia w USA legalnej pracy, dlatego posiadacz wizy O-1 bądź P-1 wykazać musi zdolność do utrzymania bliskich podczas pobytu w tym kraju. Można natomiast w ramach wiz O-3 i P-4 podjąć w Stanach naukę na poziomie nieakademickim.
Jeśli rodzina chce jedynie odwiedzić sportowca przebywającego tam na podstawie wizy O-1 bądź P-1, a nie towarzyszyć mu przez cały czas, wówczas wystarczy zawnioskować o wizę turystyczną B-2.
Ważność wizy dla sportowca (i jej przedłużenie)
Wizy typu P-1 wydaje się zarówno z okazji konkretnych wydarzeń (np. mistrzostw czy serii pokazów), jak i na dłuższy czas. Wynosi on maksymalnie:
- 5 lat w przypadku sportowców indywidualnych (wiza P-1A), z możliwością przedłużenia o kolejne 5 lat, przy czym łączny czas pobytu w USA nie może przekroczyć 10 lat;
- 6 miesięcy w przypadku drużyn (wiza P-1A), z możliwością wielokrotnego przedłużania o rok, przy czym łączny czas pobytu w USA nie może przekroczyć 10 lat;
- 1 rok w przypadku wiz P-1B, z możliwością wielokrotnego przedłużania o rok, przy czym łączny czas pobytu w USA nie może przekroczyć 10 lat.
Wizy O-1 zaś wydaje się na maksymalnie 3 lata, z możliwością wielokrotnego przedłużania o rok, przy czym nie ma tu ograniczeń dotyczących łącznego czasu pobytu w USA.
Przedłużenie statusu wizy dla sportowca każdorazowo wymaga złożenia nowej petycji pracowniczej (formularz I-129), wraz z wyjaśnieniem przyczyn przedłużenia. Osoby towarzyszące powinny natomiast jednocześnie wysłać do USCIS standardowy formularz I-539 (pisaliśmy o nim więcej w artykule „Zmiana statusu wizy w USA”).
Wyłącznie sportowców jednak obowiązuje zasada, że już samo złożenie nowej petycji – przynajmniej do czasu jej rozpatrzenia – automatycznie przedłuża legalny pobyt i zezwolenie na pracę, również dla innego sponsora. Bo warto wiedzieć, że posiadacze wiz P-1 i O-1 mogą zmieniać sponsorów (np. przechodząc do innego klubu sportowego). Kolejny sponsor musi tylko wcześniej wystosować nową petycję – chyba że poprzednia była składana przez agenta, który występuje również w imieniu nowego sponsora. Wówczas nie jest to konieczne.
Zdjęcia: Pixabay.com