Rodzaje wiz do USA

Aby w ogóle móc zacząć się ubiegać o wizę do USA, trzeba najpierw wiedzieć, jaki rodzaj wizy będzie w naszym przypadku potrzebny. Rodzajów wiz jest zaś wiele.

Procedury, wymogi, formularze i dokumenty obowiązujące podczas ubiegania się o wizę do Stanów Zjednoczonych mogą być różne w zależności od tego, o jakim rodzaju wizy mowa. Chcąc uzyskać ów dokument, warto na wstępie dowiedzieć się, który jego wariant znajdzie zastosowanie w naszym konkretnym przypadku. To, jaki rodzaj wizy będzie nam potrzebny, zależy zaś m.in. od celu planowanego pobytu w USA.

Przeczytaj: Wiza do USA – krok po kroku

Pobyt stały i czasowy

Wizy do USA dzielą się zasadniczo na imigracyjne i nieimigracyjne. Jeśli zamierzamy się osiedlić w Stanach na stałe, konieczne okaże się uzyskanie wizy imigracyjnej. Wyróżnić można tutaj zasadniczo dwie opcje:

• wizy dla bliskich krewnych obywatela lub rezydenta USA (tzw. sponsorowanie rodzinne),
• wizy pracownicze – dla wykwalifikowanych osób o odpowiednim profilu oraz tych, które planują poczynić w USA duże inwestycje.

Drugi podstawowy rodzaj wiz do USA to wizy nieimigracyjne, wydawane w przypadku pobytu czasowego. Aby uzyskać taką wizę, musimy wykazać, że podczas tego pobytu będziemy w stanie się utrzymać, a po jego zakończeniu zamierzamy opuścić Stany Zjednoczone (np. z uwagi na silne więzy ekonomiczne, rodzinne lub społeczne łączące nas z krajem, w którym mieszkamy na stałe). Ponieważ pobyt ów może mieć bardzo różny charakter i długość, a także odbywać się na bardzo różnych warunkach, co zależy od jego przyczyn, istnieje też wiele różnych kategorii wiz nieimigracyjnych.

Wizy służbowe i turystyczne

Bodaj największym zainteresowaniem cieszą się tutaj wizy służbowe (B-1) i turystyczne (B-2), które często są zresztą łączone i wydawane jako jeden dokument, a mianowicie wiza B-1/B-2. Termin jej ważności bywa bardzo różny, zazwyczaj jednak wynosi 10 lat.

Wiza służbowa (B-1)

O wizę biznesową (Business Visitor Visa B-1) można – i należy – ubiegać się wówczas, gdy jedziemy do Stanów po to, by:

• wziąć udział w spotkaniu lub negocjacjach biznesowych,
• wziąć udział w konferencji naukowej,
• uregulować sprawy majątkowe.

Oprócz standardowych dokumentów, takich jak formularz wniosku wizowego (DS-160), ważny paszport, potwierdzenie umówienia się na rozmowę z konsulem i zdjęcie, przydatne może się okazać ponadto:

• zaproszenie od właściwej instytucji w USA (np. firmy, uczelni) lub potwierdzenie uczestnictwa w konferencji,
• pismo z polskiej firmy lub instytucji delegującej na wyjazd, gdzie podane będą dane dotyczące osoby ubiegającej się o wizę, takie jak stanowisko, staż pracy, wysokość wynagrodzenia i cel wizyty w USA,
• dokumenty dotyczące polskiej firmy delegującej (m.in. kserokopie regonu, wyciągu z KRS, ostatniej deklaracji i przelewu do ZUS czy przelewów podatkowych).

Wiza dla sportowca

Wiza B-1 dotyczy także sportowców – zarówno zawodowych, jak i amatorów – którzy wybierają się do USA w celu wzięcia udziału w zawodach, gdzie przewidziano nagrody pieniężne. Oprócz podstawowych dokumentów muszą oni dostarczyć:

• zaproszenie od organizatora zawodów,
• pismo od polskiego związku sportowego danej dyscypliny (wraz z nazwiskami wszystkich uczestników zawodów i określeniem ich roli w reprezentacji),
• dokumentację przebiegu kariery sportowej (np. potwierdzenie uczestnictwa w podobnych zawodach czy wycinki prasowe).

Osoby udające się do Stanów z innych, ale wciąż związanych ze sportem powodów powinny starać się raczej o wizę O lub P (o których mowa dalej). Chyba że planują uprawiać w USA swoją dyscyplinę czysto rekreacyjnie. Wówczas wystarczy im…

Przeczytaj: Wiza do USA dla sportowców

Wiza turystyczna (B-2)

Ten rodzaj wizy obowiązuje, gdy wybieramy się do Stanów jako turyści, w poszukiwaniu rozrywki, chcąc wypocząć lub odwiedzić znajomych czy krewnych. Konieczność dostarczenia w tym przypadku dodatkowych dokumentów podczas procesu ubiegania się o wizę może być związana np. ze zmianą statusu wizowego, mającego miejsce w przeszłości przedłużenia pobytu w USA lub aresztowania bądź skazania za jakieś przestępstwo lub wykroczenie.

Wiza na leczenie

Pełna nazwa wizy B-2 w języku angielskim brzmi: Pleasure, Tourism, Medical Treatment – Visitor Visa. Dokument ten pozwala bowiem udać się do Stanów Zjednoczonych również w celu podjęcia leczenia. Należy wówczas dodatkowo przedłożyć:

• wystawione przez lekarza prowadzącego pismo z diagnozą medyczną, opisem dolegliwości i uzasadnieniem leczenia w USA,
• pismo od lekarza lub placówki amerykańskiej wyrażające chęć podjęcia tego leczenia, a także określające jego długość i koszty,
• oświadczenie osoby lub organizacji, która pokryje te koszty (a także wydatki związane z transportem czy zakwaterowaniem), wraz z potwierdzeniem wystarczającej do tego zdolności finansowej (np. wyciągiem bankowym czy poświadczoną kopią zeznania podatkowego).

Wizy dla studentów i uczniów

Oprócz wiz służbowo-turystycznych B-1/B-2 sporym zainteresowaniem cieszą się także wizy wydawane osobom, które w Stanach pragną się uczyć. W zależności od charakteru kształcenia wymagana może być wiza F-1 albo wiza M-1.

O dokument pierwszego rodzaju ubiegać się powinny osoby, które zamierzają w USA podjąć naukę:

• na uniwersytecie lub w innego typu ośrodku akademickim,
• w szkole średniej (maksymalnie przez 12 miesięcy),
• w szkole językowej,
• w ramach kursu, gdzie zajęcia odbywają się w wymiarze ponad 16 godzin tygodniowo.

Po ukończeniu szkoły lub kursu posiadacz wizy F-1 może się zakwalifikować na trwające maksimum rok opcjonalne szkolenie praktyczne (OPT). Muszą na to wyrazić jednak zgodę zarówno właściwa uczelnia, jak i Urząd Imigracyjny Stanów Zjednoczonych (USCIS).

Wiz F-1 nie wydaje się w przypadku nauki w publicznych amerykańskich szkołach podstawowych ani gdy chodzi o udział w finansowanych ze środków publicznych programach edukacyjnych dla dorosłych. Do szkoły zarówno podstawowej, jak i średniej w USA mogą uczęszczać natomiast posiadacze wiz A, E, F-2, G, H-4, J-2, L-2, M-2 i podobnych, o których będzie jeszcze mowa w dalszej części artykułu.

Wiza M-1 z kolei przeznaczona jest dla osób, które planują w Stanach podjąć praktyki zawodowe lub naukę w szkole technicznej bądź zawodowej, aby w ten sposób podnieść swoje kwalifikacje o charakterze innym niż naukowo-akademicki.

Ubiegając się zarówno o wizę M-1, jak i o wizę F-1, należy:

• jeszcze przed złożeniem wniosku wizowego zostać przyjętym do wybranej szkoły i uzyskać od niej potwierdzający to formularz I-20, a także wszelkie inne niezbędne dokumenty,
• wykazać zdolność do pokrycia rocznych kosztów czesnego i utrzymania w czasie nauki,
• przedłożyć dowody przygotowania do jej podjęcia (świadectwa, wykazy ocen, dyplomy, wyniki testów SAT, TOEFL itp.),
• w przypadku nauki w publicznej amerykańskiej szkole średniej uiścić pełną, niesubsydiowaną kwotę czesnego.

Posiadacze wizy M-1 mogą przebywać na terenie USA maksymalnie przez rok, w tym przez maksymalnie 30 dni przed rozpoczęciem nauki i maksymalnie 30 dni po jej zakończeniu. Posiadacze wizy F-1 mogą pozostać w Stanach po zakończeniu nauki przez 60 dni. Studenci mogą też starać się o pracę na terenie kampusu – w ciągu roku szkolnego w wymiarze do 20 godzin tygodniowo, a w wakacje i święta w pełnym wymiarze godzin.

Przeczytaj: Wiza do USA dla studenta – krok po kroku

Wizy dla osób biorących udział w programach wymiany (J-1)

Jeśli studia w USA opłacane są ze stypendium od fundacji rządowej lub prywatnej (jak choćby stypendium Fulbrighta), student powinien ubiegać się o wizę typu J-1. Ten rodzaj wiz wydaje się uczestnikom programów wymiany osób, wiedzy i umiejętności. W ramach takiego programu można nie tylko uczyć się, ale także pracować, jego uczestnikami zaś mogą stać się również:

• studenci studiów podyplomowych,
• absolwenci studiów medycznych, którzy pragną w Stanach zdobyć specjalizację,
• osoby biorące udział w niektórych szkoleniach biznesowych,
• kadra uniwersytecka nauczająca lub prowadząca badania na wyższych uczelniach,
• nauczyciele szkół podstawowych, średnich i zawodowych,
  stażyści odbywający praktyki w firmach,
• opiekunki do dzieci biorące udział w programie „Au Pair”,
• młodzież biorąca udział w programie „Work and Travel”.

Osoba ubiegająca się o wizę J-1 jeszcze przed złożeniem wniosku wizowego powinna uzyskać od instytucji lub organizacji zapraszającej formularz DS-2019, czyli tzw. Certificate of Eligibility for Exchange Visitor Status. Rzeczona instytucja lub organizacja musi też zarejestrować uczestnika programu w elektronicznym systemie SEVIS, co wiąże się z opłatą, której wysokość jest różna dla różnych programów.

Posiadacz wizy J-1 może wjechać do USA maksymalnie 30 dni przed rozpoczęciem programu i pozostać na terytorium tego kraju przez maksymalnie 30 dni po zakończeniu programu. Co więcej, przez kolejne 2 lata nie może wrócić do Stanów, jeżeli:

• odbywał tutaj staż lub specjalizację medyczną,
• w jego kraju ojczystym istnieje zapotrzebowanie na specjalistyczną wiedzę lub umiejętności zyskane w ramach pobytu w USA,
• program wymiany został częściowo bądź w całości sfinansowany przez rząd Stanów Zjednoczonych, kraju ojczystego lub kraju ostatnio zamieszkiwanego przez uczestnika tego programu.

Podobnie jak w przypadku wiz F-1 i M-1 oprócz standardowych dokumentów podczas ubiegania się o wizę J-1 należy wykazać zdolność do utrzymania się przez co najmniej rok i ewentualnie przedstawić dokumenty potwierdzające kwalifikacje do wzięcia udziału w konkretnym programie.

Wizy dla osób, które chcą w USA zarabiać

Jeżeli do USA wybieramy się z zamiarem wykonywania przez określony czas pracy zarobkowej – np. w ramach konkretnego projektu, ale innego niż program taki jak „Au Pair albo „Work and Travel” – wówczas potrzebna jest nam nieimigracyjna wiza służbowa (Temporary Worker Visa).

W większości przypadków do jej uzyskania konieczne będzie zatwierdzenie przez Urząd Imigracyjny stosownej petycji złożonej przez przyszłego pracodawcę. Dokładny rodzaj wizy zależy zaś od charakteru działalności, którą mamy się zajmować.

Przeczytaj: Wiza pracownicza do USA

Wizy dla specjalistów

Jeśli na terenie USA chcemy pracować w dziedzinie, w której posiadamy tytuł co najmniej licencjata (bądź równoważny), odpowiednią dla nas wizą będzie wiza oznaczona kodem H-1B. Wydaje się ją na maksymalnie 6 lat, a zobowiązuje ona do pracy wyłącznie u pracodawcy, który wystąpił z petycją o udzielenie wizy. Zmiana pracodawcy jest możliwa, jednak wymaga złożenia nowej petycji.

Warunkiem otrzymania wizy H-1B jest udowodnienie w stosowny sposób naszych kwalifikacji. Jeśli już jesteśmy zatrudnieni w oparciu o taką wizę, podczas rozmowy z konsulem możemy zostać poproszeni o przedstawienie także:

• zeznań podatkowych za wszystkie lata pracy w Stanach (formularz IRS 1040 i W-2),
• pasków wypłaty z obecnego lub ostatniego miejsca pracy,
• listy kontaktów do przełożonych w obecnym i poprzednich miejscach pracy,
• życiorysu.

Wizy dla pracowników rolnych i tymczasowych

Jeśli do wykonywania konkretnego typu pracy zbyt mało jest chętnych obywateli USA (co potwierdza tamtejszy Departament Pracy), możemy udać się do tego kraju, by tymczasowo ów rodzaj pracy wykonywać. Potrzebna nam będzie wówczas wiza H-2A, gdy jesteśmy pracownikami rolnymi, wiza H-2B, gdy jesteśmy pracownikami wykwalifikowanymi bądź niewykwalifikowanymi spoza sektora rolnego. Wizy typu 2-H wydaje się na maksymalnie rok, w wyjątkowych przypadkach zaś na 3 lata.

Wizy dla stażystów

Wiza H-3 z kolei umożliwia nam odbycie na terenie Stanów Zjednoczonych maksymalnie dwuletniego stażu w dziedzinie innej niż ta, w której uzyskaliśmy wykształcenie lub byliśmy szkoleni. Staż ten może być płatny, nie może być natomiast dostępny w Polsce ani podjęty po to, by uzupełnić nasze zatrudnienie.

Przeczytaj: Wizy do USA dla pracowników tymczasowych

Wizy dla pracowników oddelegowanych do amerykańskiego oddziału firmy

Gdy pracujemy dla firmy posiadającej oddział lub oddziały na terenie USA i gdy pracodawca zechce nas tymczasowo do takiego oddziału oddelegować, wówczas powinniśmy się postarać o wizę L-1. Ubiegać się o nią mogą osoby:

• zatrudnione w danej firmie poza Stanami nieprzerwanie przez co najmniej rok w ciągu ostatnich trzech lat,
• zatrudnione na stanowiskach kierowniczych lub wymagających specjalistycznej wiedzy,
• delegowane na stanowisko na podobnym poziomie co stanowisko dotychczas zajmowane (choć niekoniecznie identyczne),
• a także osoby dopiero mające założyć amerykańską filię lub oddział firmy.

W tym ostatnim przypadku rzeczona firma musi udokumentować dysponowanie na terenie USA odpowiednią przestrzenią na działalność, a także zobowiązać się do utworzenia w ciągu roku stanowiska menedżera bądź dyrektora oddziału. Warunkiem przedłużenia prawa pobytu osoby posiadającej wizę L-1 po upływie roku jest z kolei udowodnienie, że firma rzeczywiście prowadzi w Stanach zadeklarowaną działalność.

Przeczytaj: Transfer pracowników do USA

Wizy dla uzdolnionych

Praca na terenie USA przy projektach angażujących osoby o wyjątkowych uzdolnieniach na polu:

• sztuki,
• nauki,
• biznesu,
• edukacji,
• sportu,
• kinematografii i produkcji telewizyjnej

wymaga uzyskania wizy O-1. Z kolei osoby przyjeżdżające do Stanów na występy sportowe lub artystyczne powinny postarać się o wizę P-1. Może ona zostać wydana zarówno na konkretne wydarzenie, jak też np. na 6 miesięcy w przypadku drużyn sportowych czy nawet 5 lat w przypadku sportowców ubiegających się o dokument indywidualnie.

Warto w tym miejscu wspomnieć także o istnieniu wiz P-2, wydawanych w ramach wymiany artystycznej pomiędzy instytucjami w USA i w innych krajach, wiz P-3, wydawanych z okazji występów lub warsztatów artystycznych o unikatowym charakterze, oraz wiz Q. Ten ostatni rodzaj dokumentów przyznawany jest na maksymalnie 15 miesięcy osobom udającym się do Stanów w ramach specjalnego programu wymiany, którego uczestnicy mają za zadanie promować historię, tradycję i kulturę swego narodu lub kraju – nie tyle poprzez występy, ile poprzez warsztaty, wykłady i innego typu działalność pozaartystyczną. Petycję składa w tym przypadku organizator tudzież sponsor programu, a posiadacz wizy Q po 15-miesięcznym pobycie w USA może ponownie starać się o taką wizę nie wcześniej niż rok wyjeździe stamtąd.

Przeczytaj: Wiza do USA dla artystów i wykonawców estradowych

Wizy dla pracowników instytucji religijnych

Szczególny rodzaj wiz do USA wydawany jest osobom, które mają tymczasowo wypełniać tam posługę religijną lub inne obowiązki z religią związane. Osoba taka musi być (od co najmniej dwóch lat) członkiem wspólnoty wyznaniowej mającej formę zarejestrowanej w Stanach organizacji nienastawionej na zysk i kwalifikującej się do zwolnienia z konieczności odprowadzania podatków. Jednym z dokumentów, o których przedłożenie może poprosić konsul w procesie ubiegania się o wizę, jest statut tej organizacji wraz z potwierdzeniem jej aktywów i sposobu funkcjonowania. Wizę R – bo taki ma ona kod – wydaje się na maksymalnie trzy lata z możliwością jej przedłużenia do lat pięciu. Po tym czasie należy przez co najmniej rok przebywać poza USA przed ponownym wystąpieniem o ten rodzaj wizy.

Przeczytaj: Wiza do USA dla duchownych i pracowników religijnych

Wizy dla przedstawicieli mediów informacyjnych

Także dziennikarze, reporterzy oraz inni przedstawiciele np. prasy, radia czy branży filmowej (jak redaktorzy, członkowie ekip filmowych itp.), którzy udają się do Stanów Zjednoczonych w celu wypełniania swych obowiązków zawodowych, powinni zaopatrzyć się w wizę szczególnego rodzaju. Co ciekawe, obowiązuje to też obywateli krajów objętych Programem Ruchu Bezwizowego (Visa Waiver Program). Również oni muszą ubiegać się o wizę I.

Aby ją uzyskać, oprócz złożenia standardowych dokumentów należy posiadać legitymację prasową lub listy uwierzytelniające wystawione przez profesjonalną organizację dziennikarską, a także dowód zatrudnienia w postaci kontraktu z instytucją medialną (w przypadku tzw. wolnych strzelców) bądź pisma od pracodawcy z wyszczególnieniem nazwiska osoby ubiegającej się o wizę, jej stanowiska, celu i czasu planowanego pobytu w USA.

Głównym kryterium przyznania wizy I jest stwierdzenie, że praca na terytorium USA będzie polegała zasadniczo na zbieraniu informacji po to, by rozpowszechniać je w macierzystym kraju. Tworzenie materiałów o charakterze komercyjnym, reklamowym, rozrywkowym czy artystycznym wymaga więc ubiegania się o wizę typu H, O albo P. Tak samo jak wykonywanie czynności pomocniczych w rodzaju np. korekty tekstów.

Z kolei wiza B-1/B-2 obowiązuje dziennikarzy i przedstawicieli mediów, którzy udają się do Stanów po to, by:

• zajmować się fotografią – o ile źródło ich dochodów znajduje się poza USA;
• wziąć udział w spotkaniu lub konferencji jako ich uczestnik (tj. bez zamiaru tworzenia reportażu na ten temat);
• wygłosić wykład, odbyć występ gościnny lub podjąć inną czynność typową dla działalności akademickiej – również wówczas, gdy przysługiwać będzie za to honorarium, ale tylko jeśli instytucja goszcząca ma charakter organizacji non-profit, podejmuje daną osobę przez maksimum 9 dni, a osoba ta w ciągu pół roku otrzyma wynagrodzenie od nie więcej niż pięciu takich instytucji;
• zakupić lub oddać do naprawy specjalistyczny sprzęt do celów medialnych (albo też przyjąć takie zamówienie);
• podróżować i wypoczywać.

Przeczytaj: Wiza do USA dla dziennikarzy i przedstawicieli mediów

Wizy dla personelu pomocniczego i pomocy domowej

Wiza B-1 wydawana jest także:

• kucharzom,
• gosposiom i pokojówkom,
• lokajom i kamerdynerom,
• opiekunkom do dzieci,
• ogrodnikom,
• kierowcom

i wykonującym inne tego typu zawody osobom, które przyjeżdżają do USA wraz z pracodawcą lub do niego. Osoby te muszą wykazać, że udają się do Stanów w celu wykonywania zawodowo konkretnych czynności przez określony czas oraz że po tym czasie powrócą do ojczystego kraju. W tym celu powinny przedłożyć podpisaną zarówno przez pracodawcę, jak i przez siebie, szczegółową umowę o pracę (którą trzeba mieć ze sobą też w momencie przekraczania granicy). Konieczne także będzie przedłożenie kopii wizy nieimigracyjnej pracodawcy (B, E, F, H, I, J, L, M, O, P, Q lub R) albo należącego doń paszportu kraju objętego Programem Ruchu Bezwizowego, ewentualnie paszportu amerykańskiego. Legalnym rezydentom USA, tj. posiadaczom Zielonej Karty, nie wolno natomiast sprowadzać do Stanów tego rodzaju pracowników.

Jeżeli pracodawca jest obywatelem USA, pracownik powinien wykazać co najmniej roczne doświadczenie na danym stanowisku i zatrudnienie u tegoż pracodawcy przez minimum pół roku przed wjazdem tego ostatniego do Stanów. W przypadku pracodawcy będącego posiadaczem wizy nieimigracyjnej okres ten wynosi minimum rok. Alternatywnie można wykazać istnienie stosunku pracy przed złożeniem wniosku o wizę przez pracodawcę oraz udowodnić, że ten ostatni przez co najmniej kilka lat wcześniej stale zatrudniał kogoś na danym stanowisku. Niezależnie zaś od statusu pracodawcy musi on być dla starającego się o wizę pracownika jedynym źródłem zatrudnienia w USA oraz zapewnić mu bezpłatne zakwaterowanie, wyżywienie i bilet lotniczy w obie strony.

Wizy dla dyplomatów, przedstawicieli rządów i organizacji międzynarodowych oraz ich pracowników

Specyficzny rodzaj wiz oraz dotyczące ich przyznawania regulacje obowiązują w przypadku personelu towarzyszącego na terytorium Stanów Zjednoczonych dyplomatom i przedstawicielom rządu oraz przedstawicielom organizacji międzynarodowych. Podobnie zresztą jak w przypadku wiz dla nich samych. Wydawane im dokumenty to odpowiednio wizy A-1/A-2 oraz wizy G-1/G-2/G-3/G-4 (zależnie od celu pobytu w USA lub kraju pochodzenia), ewentualnie wizy NATO.

Personelowi towarzyszącemu posiadaczom wiz typu A, G lub NATO wydaje się wizy A-3, G-5 lub NATO-7. Procedura ubiegania się o wizę różni się od standardowej m.in. koniecznością przedłożenia umowy o pracę spełniającą ściśle określone wymogi, a także tym, że nie obowiązuje tu opłata za rozpatrzenie wniosku wizowego.

Przeczytaj: Wiza do USA dla dyplomatów i urzędników państwowych

Wizy dla przedsiębiorców i inwestorów

Polska znajduje się na liście krajów, które zawarły z USA umową o handlu i żegludze morskiej. Obywatele tych krajów zarządzający zarejestrowanymi w nich firmami mogą ubiegać się o specjalny rodzaj wiz dla przedsiębiorców (wiza E-1) bądź inwestorów (wiza E-2). Aby wydano taki dokument, musi zostać spełnionych wiele wyśrubowanych wymogów. Niektóre z nich to chociażby:

• prowadzenie działalności na dużą skalę i uzyskiwanie wysokiej rentowności przez firmę,
• istotny wkład przedsiębiorstwa w gospodarkę Stanów Zjednoczonych,
• wymiana handlowa pomiędzy USA a tym przedsiębiorstwem stanowiąca ponad połowę międzynarodowej wymiany handlowej przez nie prowadzonej,
• zajmowanie przez osobę ubiegającą się o wizę kierowniczego stanowiska lub posiadanie przez nią wysoko wyspecjalizowanych umiejętności niezbędnych do efektywnego działania i rozwoju firmy,
• wykazanie woli opuszczenia USA po wygaśnięciu ważności wizy.

Decyzję o przyznaniu wizy E-1 lub E-2 podejmuje się, dokonawszy analizy i oceny licznych dokumentów dotyczących przedsiębiorstwa oraz np. jego biznesplanu. Kwestię tę opisaliśmy bardziej szczegółowo w artykule „Wiza do USA dla przedsiębiorców i inwestorów.”

Wizy dla członków załogi samolotu lub statku i wizy tranzytowe

Członkowie załogi samolotów lub statków mających znaleźć się na terytorium Stanów Zjednoczonych także muszą posiadać stosowną wizę. W ich przypadku jest to wiza D, najczęściej łączona z wizą tranzytową C-1, obowiązującą osoby, które docelowo podróżują do innego kraju, a w USA są tylko przejazdem.

Ubiegając się o wizę C-1, należy przedstawić na to dowód (np. w postaci biletu podróżnego) oraz zgodę na wjazd do kraju przeznaczenia po opuszczeniu USA, jak również wykazać dysponowanie środkami wystarczającymi do pokrycia kosztów podróży przez Stany. Marynarze, stewardessy itp. przygotować powinni także pismo od pracodawcy z informacjami na temat zatrudnienia (np. dotyczącymi wynagrodzenia, okresu pracy czy celu służbowego podróży do USA), plan podróży (może być wstępny), a jeśli dotyczy – również książeczkę marynarską. Co ciekawe, załogi liczące pięciu lub więcej członków odbywają z konsulem rozmowy grupowe.

Gdy w ramach przejazdu przez Stany Zjednoczone tudzież w czasie pomiędzy lotami bądź rejsami, w których bierzemy udział jako członkowie załogi, chcemy odwiedzić kogoś w USA lub pozwiedzać, musimy dodatkowo postarać się o wizę B-1/B-2. Na szczęście ubiegając się jednocześnie o wizę C-1/D oraz o wizę B-1/B-2, wystarczy wnieść jedną opłatę za rozpatrzenie wniosku wizowego. Warto też w tym momencie wspomnieć, że osoby pracujące na jachtach prywatnych wpływających na terytorium USA na dłużej niż 29 dni obowiązuje tylko wiza B-1/B-2 – podobnie jak małżonków i dzieci osób posiadających wizę D.

Przeczytaj: Wiza tranzytowa do USA/wizy dla członków załogi samolotu lub statku

Wizy dla małżonków i dzieci posiadaczy wiz nieimigracyjnych

Małżonkowie i niezamężne dzieci (do ukończenia 21. roku życia), które chcą towarzyszyć osobom przebywającym w USA na podstawie innych rodzajów wiz przez cały pobyt lub jego większość, muszą najczęściej postarać się o tzw. wizy pochodne. Oznacza to, że:

• małżonek lub dzieci posiadacza wizy F-1 bądź M-1 powinni ubiegać się odpowiednio o wizę F-2 lub M-2, dostarczając własne formularze I-20; wizy F-2 i M-2 nie upoważniają do zatrudnienia się w Stanach Zjednoczonych (chcąc podjąć pracę, należy uzyskać właściwą wizę pracowniczą);
• małżonek lub dzieci posiadacza wizy J-1 powinni ubiegać się o wizę J-2, uzyskawszy osobne formularze DS-2019; dzieci posiadające wizę J-2 nie muszą mieć wizy F-1, aby uczęszczać do szkoły w USA;
• małżonek lub dzieci posiadacza wizy H1-B, H-2 bądź H-3 powinni ubiegać się o wizę H-4; nie upoważnia ona do zatrudnienia się w Stanach Zjednoczonych (chcąc podjąć pracę, należy uzyskać właściwą wizę pracowniczą);
• małżonek lub dzieci posiadacza wizy L-1 powinni ubiegać się o wizę L-2; małżonek może w jej wypadku podjąć pracę w USA;
• małżonek lub dzieci posiadacza wizy I powinni ubiegać się o wizę typu I; małżonek może w jej wypadku podjąć pracę w USA;
• małżonek lub dzieci posiadacza wizy typu I bądź E również mogą ubiegać się odpowiednio o wizę typu I bądź E; o pozwolenie na pracę w przypadku tej ostatniej można wnioskować już po przybyciu do Stanów Zjednoczonych, natomiast pochodna wizy I nie upoważnia do zatrudnienia się w USA (chcąc podjąć pracę, należy uzyskać właściwą wizę pracowniczą).

Warto wiedzieć, że podania wizowe małżonków tej samej płci są rozpatrywane tak jak podania małżonków różnej płci. Zaleca się, aby członkowie rodziny ubiegali się o wizy w tym samym czasie co główny wnioskodawca, jednak czasem następuje to w późniejszym terminie. Należy wtedy przedłożyć kopię paszportu i już uzyskanej przez głównego wnioskodawcę wizy. Inne niezbędne dokumenty – oprócz standardowych – to te potwierdzające relację z nim, tj. akt małżeństwa lub urodzenia (w przypadku dzieci). O ile dotyczy, trzeba też przygotować numer zatwierdzonej petycji złożonej przez głównego wnioskodawcę (p. wyżej).

Wiza narzeczeńska

Na koniec warto wspomnieć o istnieniu specjalnego rodzaju wizy do USA (wiza K-1), wydawanego osobom, które planują na terenie Stanów Zjednoczonych wejść w związek małżeński z obywatelem tego kraju. Obywatel ów musi dostarczyć do Urzędu Imigracyjnego m.in. stosowną petycję, potwierdzenie swego statusu (czyli np. kopię paszportu), aktualne kolorowe zdjęcie siebie oraz przyszłego współmałżonka, a jeśli ten ostatni pozostawał wcześniej w związku małżeńskim – także akt rozwodu bądź zgonu, ewentualnie świadectwo unieważnienia tego związku (wraz z tłumaczeniem na angielski).

Wykazać trzeba też zdolność do wzięcia odpowiedzialności finansowej za przyszłego współmałżonka, udowodnić, że narzeczeni spotykali się w ciągu ostatnich dwóch lat (np. na podstawie zdjęć), dostarczyć specjalny raport medyczny w postaci formularza I-693, a także potwierdzić, że ślub zostanie zawarty w ciągu 90 dni od wjazdu osoby ubiegającej się o wizę do USA. W tym czasie należy zadbać o zmianę jej statusu, umożliwiającą m.in. uzyskanie pozwolenia na pracę. Wizy K-1 nie da się przedłużyć.

Przeczytaj również: Wiza narzeczeńska do USA

Zdjęcia: Unsplash.com, Pixabay.com.