Wiza do Nepalu – krok po kroku

Uzyskanie wizy do Nepalu nie jest zbyt skomplikowane. Łatwiej jednak ją zdobyć, jeśli wiesz, co dokładnie należy zrobić. Tłumaczymy to krok po kroku.

Nepal to między innymi zapierające dech w piersiach widoki, fascynująca kultura i… raj dla fanów trekkingu. Niezależnie jednak od powodów, dla których planujesz udać się do tego azjatyckiego kraju, potrzebna ci będzie wiza. Dokument ów bowiem nie jest wymagany tylko od przybywających do Nepalu obywateli Indii. Dowiedz się więc, jak go uzyskać.

Wizę do Nepalu zdobyć można zasadniczo na trzy sposoby. A właściwie na dwa, z tym że w przypadku jednego z nich do wyboru są jeszcze dwa warianty. Chodzi mianowicie o tzw. Visa on Arrival, czyli dokument wydawany już w Nepalu. Możesz zawnioskować o niego dopiero na tamtejszym lotnisku lub przejściu granicznym – albo wypełnić wcześniej specjalny formularz online, dzięki czemu cała procedura na miejscu przebiegnie istotnie szybciej. Wizę do Nepalu można ponadto oczywiście otrzymać w placówce dyplomatycznej tego kraju, tj. w ambasadzie lub konsulacie.

Uwaga: ostatnie doniesienia o tym, jakoby w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa COVID-19 nepalska wiza „on Arrival” przestała obowiązywać, dotyczą tylko obywateli Chin, Japonii, Korei Południowej, Iranu i Włoch. Polacy nadal są uprawnieni do ubiegania się o wizę już po przybyciu do Nepalu.

„Visa on Arrival”

Personel pokładowy samolotu lecącego do Katmandu wręczy ci tzw. Kartę Przyjazdu (ang. Arrival Card), czyli odpowiednik deklaracji celnej. To jeden z dokumentów, które należy mieć ze sobą, aby otrzymać wizę „on Arrival”. Oprócz tego potrzebny jest oczywiście paszport – ważny jeszcze przez co najmniej 6 miesięcy – a także formularz wniosku wizowego. Można się w niego zaopatrzyć na lotnisku, podobnie jak w Kartę Przyjazdu, gdyby z jakiegoś powodu nie została wydana przez obsługę lotu.

Wypełnione formularze należy złożyć w tzw. kiosku wizowym – rozpoznasz go właśnie po napisie „Visa on Arrival”. Dostaniesz tam pokwitowanie, z którym następnie musisz udać się do kasy, aby uiścić opłatę za wydanie wizy. W zależności od tego, jak długo chcesz przebywać na terenie Nepalu, opłata owa wynosi:

• 30 dolarów – do 15 dni,
• 50 dolarów – do 30 dni,
• 135 dolarów – do 90 dni.

Warto zawczasu przygotować odliczoną kwotę w gotówce – z pewnością usprawni to dokonanie płatności. Nie trzeba natomiast wykazywać posiadania środków finansowych na pokrycie kosztów pobytu ani biletów powrotnych tudzież na dalszą podróż. Na wszelki wypadek możesz za to przed wyjazdem zaopatrzyć się w zdjęcie paszportowe. Teoretycznie można je zrobić w nepalskim kiosku wizowym, ale jeśli z przyczyn technicznych nie będzie to możliwe, mając fotografię w zanadrzu, oszczędzisz sobie ewentualnych komplikacji.

Ostatni krok to udanie się do znajdującego się nieopodal Biura Imigracyjnego, gdzie trzeba przedstawić potwierdzenie wniesienia opłaty i złożenia wniosku, a także paszport, do którego zostanie wklejona wiza. W przypadku lądowych przejść granicznych cały proces przebiega praktycznie tak samo, z tym że Kartę Przybycia dostajesz do wypełnienia na miejscu, a nie w samolocie.

Uwaga: od kilku dni (marzec 2020) na niektórych lądowych przejściach granicznych podróżni poddawani są dodatkowo obowiązkowej kontroli medycznej pod kątem objawów zakażenia wirusem COVID-19.

Wniosek elektroniczny

Jak już wspomniano, część formalności możesz załatwić jeszcze przed wyjazdem, wypełniając formularz wniosku wizowego na stronie http://online.nepalimmigration.gov.np/tourist-visa. Znajdziesz w nim pytania o kwestie takie jak:

• dane osobowe – imię/imiona, nazwisko, obywatelstwo, data urodzenia,
• dane kontaktowe – adres zamieszkania w Polsce, adres e-mail,
• numer telefonu (zarówno komórkowego, jak i stacjonarnego!),
• dane paszportu – numer, data ważności,
• zawód,
• adres, pod którym masz zamiar przebywać w Nepalu,
  przewidywane daty pobytu.

Do wniosku należy dołączyć cyfrowe zdjęcie o wymiarach 3,8 x 3,8 cm (1,5 x 1,5 cala). Może ono zostać zrobione telefonem, ale musi spełniać wymogi fotografii paszportowej, czyli być wykonane na jasnym, gładkim tle oraz przedstawiać równomiernie oświetloną, nieprzysłoniętą okularami, włosami ani nakryciem głowy twarz ukazaną frontem (oczy powinny być otwarte, usta zamknięte, a uszy widoczne).

Po sprawdzeniu i przesłaniu wniosku na podany przez ciebie adres e-mail zostanie wysłane stosowne potwierdzenie, które należy wydrukować w dobrej jakości – tak aby urzędnik nepalskiego Biura Imigracyjnego mógł bez problemu zeskanować znajdujący się na dokumencie kod kreskowy (z tego samego względu wydruku nie należy też zginać w miejscu kodu).

Uwaga: potwierdzenie złożenia wniosku to nie to samo co wiza elektroniczna, zwana potocznie e-wizą i opłacana online. Zastępuje ono jedynie potwierdzenie otrzymywane w kiosku wizowym na lotnisku lub przejściu granicznym – tam nadal trzeba wnieść jeszcze opłatę za wydanie wizy. Potwierdzenie jest ważne ponadto tylko przez 15 dni. Jeśli nie zdążysz w tym czasie wjechać do Nepalu, konieczne będzie wypełnienie na granicy formularza papierowego, tak jak to opisano wyżej.

Gdzie można uzyskać wizę „on Arrival”

Pamiętaj, że choć do Nepalu da się wjechać przez 30 przejść granicznych – i przylecieć samolotem – to o wizę „on Arrival” do tego kraju możesz ubiegać się tylko w kilku punktach. Są to:

• międzynarodowe lotnisko Tribhuvan w Katmandu,
• Kakarbhitta (dystrykt Jhapa),
• Birgańdź (Parsa),
• Kodari (Sindhupalchowk),
• Belahia, Bhairahawa (inaczej: Siddharthanagar, dystrykt Rupandehi),
• Jamunaha, Nepalgunj (Banke),
• Mohana, Dhangadhi (Kailali),
• Gadda Chauki, Mahendra Nagar (inaczej: Bhimdatta, dystrykt Kanchanpur).

Tradycyjna wiza do Nepalu

Jeśli planujesz dostać się do Nepalu inną drogą, czeka cię klasyczna procedura wizowa w ambasadzie lub konsulacie. Na szczęście nie trzeba się tam zjawiać osobiście – a od 10 marca 2020 r. w związku z wirusem COVID-19 nawet nie wolno! Wszystkie niezbędne dokumenty należy przesłać pocztą. Jest to o tyle dobra wiadomość, że Nepal nie ma w Polsce placówki dyplomatycznej.

Najbliższa ambasada tego kraju mieści się w Berlinie, ale wizę uzyskać można także w konsulatach: w Monachium, Frankfurcie, Stuttgarcie, Kolonii, Hamburgu, Wiedniu, Lublanie czy Pradze. Skoro jednak da się wszystko załatwić na odległość, warto skierować podanie do ambasady w Niemczech, bo w konsulacie naliczona zostanie dodatkowo opłata administracyjna w wysokości 5 euro.

Bezzwrotną opłatę za wydanie samej wizy również uiszcza się w euro – przelewem na konto konkretnej placówki. W przypadku wiz turystycznych opłata wynosi zaś:

• 30 euro – za dokument, który uprawnia do przebywania na terenie Nepalu przez maksymalnie 15 dni,
• 50 euro – gdy pobyt ma trwać do 30 dni,
• 115 euro – gdy pobyt ma trwać do 90 dni.

Dzieciom do 10. roku życia jadącym do Nepalu na nie dłużej niż miesiąc dokument wydaje się bezpłatnie.

Uwaga: jeśli wybierasz się do autonomicznego wobec nepalskich władz centralnych rejonu Mustang, musisz przygotować się na poniesienie ekstra wydatku w wysokości 700 dolarów tygodniowo.

Wszystkie wizy turystyczne – również te wydawane podczas przekraczania nepalskiej granicy – są wizami wielokrotnego wjazdu, co oznacza, że jeśli z Nepalu chcesz np. wyskoczyć na kilkudniową wycieczkę do Indii, to możesz wrócić bez konieczności ubiegania się o nowy dokument. O ile oczywiście nie upłynął jeszcze czas dozwolonego pobytu, liczony od pierwszego wjazdu na terytorium Nepalu. Co ważne, wjazd ten musi nastąpić w ciągu pół roku od wydania wizy przez konsulat lub ambasadę.

Aplikacja wizowa

Przesyłka do wybranej placówki dyplomatycznej powinna zawierać:

• paszport – ważny jeszcze przez co najmniej 6 miesięcy od planowanej daty przybycia do Nepalu,
• wniosek wizowy – wydrukowany, wypełniony i podpisany (jego wzór przygotowany przez ambasadę w Berlinie w języku niemieckim i angielskim znajdziesz tutaj),
• zdjęcie paszportowe – o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, zrobione w ciągu ostatniego półrocza, przyklejone w wyznaczonym polu wniosku (na wszelki wypadek warto je podpisać na odwrocie przy użyciu miękkiego ołówka imieniem i nazwiskiem),
• dowód wniesienia opłaty wizowej – czyli bankowe potwierdzenie nadania przelewu,
• opłaconą kopertę z adresem zwrotnym – upewnij się, że opłata wystarczy na nadanie przesyłki poleconej, a koperta pomieści wszystkie dokumenty i jest na tyle mocna, by nie ulec w transporcie przypadkowemu rozerwaniu.

Jeśli ktoś ma taką możliwość, powyższy zestaw można umieścić także bezpośrednio w specjalnej skrzynce znajdującej się przy wejściu do ambasady w Berlinie. Koperta zwrotna zawierająca paszport z wydaną wizą jest nadawana zwykle po jednym dniu roboczym od wpłynięcia aplikacji.

Inne wizy do Nepalu

Co ciekawe, jeśli chcesz uzyskać wizę inną niż turystyczna, nie zrobisz tego w placówce konsularnej. Procedura przypomina tu bardziej uzyskanie wizy „on Arrival” z wcześniejszym wypełnieniem wniosku online. Elektroniczne formularze znajdują się zresztą na tej samej stronie nepalskiego Departamentu Imigracji. W ten sposób otrzymać można następujące rodzaje wiz.

*Oprócz wypełnionego wniosku i kopii paszportu (strony ze zdjęciem i ewentualnie z ostatnią wizą do Nepalu).
**Za każdy miesiąc pobytu w Nepalu. Jeśli dokument ma umożliwiać wyjazd i powrót na teren tego kraju, należy doliczyć 20 dolarów (jeden ponowny wjazd) lub 60 dolarów (prawo do wielokrotnego przekraczania granicy). Tylko wizy biznesowe i turystyczne są zawsze wizami wielokrotnego wjazdu.
***Pochodzący z Nepalu małżonek lub krewny nie może być posiadaczem paszportu innego niż nepalski, musi być za to obecny w momencie przekraczania granicy przez osobę ubiegającą się o wizę.

Wiza imigracyjna

Jeśli natomiast ktoś chciałby zamieszkać w Nepalu na stałe, powinien ubiegać się o kosztującą kilkaset dolarów rocznie wizę imigracyjną (tzw. Residential Visa). Dokument ten przeznaczony jest zasadniczo dla osób, które:

• cieszą się międzynarodowym uznaniem w jakiejś dziedzinie,
• chcą i mogą przyczynić się do ekonomicznego, społecznego lub kulturalnego rozwoju Nepalu,
• jednorazowo zainwestowały w Nepalu równowartość przynajmniej 100 tys. dolarów,
• mają więcej niż 60. lat (bądź przeszły wcześniej na emeryturę), są w stanie wykazać roczny przychód na poziomie przynajmniej 20 tys. dolarów i chcą wydać te pieniądze w Nepalu.

Do wniosku dołączyć należy dokumenty potwierdzające spełnienie warunków opisanych w co najmniej jednym punkcie powyższej listy. Szczegółowe informacje na ten temat znaleźć można tutaj.

Przedłużenie nepalskiej wizy

A co, jeśli zechcesz zostać w Nepalu nie na zawsze, ale jednak dłużej, niż wynikałoby z pierwotnych założeń? W takiej sytuacji rozwiązaniem jest przedłużenie wizy.

W przypadku tej turystycznej można go dokonać w Departamencie Imigracji w Katmandu lub w Biurze Imigracyjnym w Pokarze, wypełniając wcześniej właściwy wniosek na wspomnianej stronie (w elektronicznym formularzu należy zaznaczyć tylko, że chodzi o przedłużenie, a nie o wydanie dokumentu). Za każdy nadprogramowy dzień pobytu trzeba zapłacić 3 dolary, przy czym pobyt ów nie może przekroczyć łącznie 150 dni w ciągu jednego roku kalendarzowego.

Uwaga: trwający dłużej niż 120 pobyt w niektórych rejonach górskich wymaga zdobycia nie tylko wizy, ale też specjalnego zezwolenia (tzw. Trekking Permit). Można się o nie ubiegać na tej samej stronie, na której wypełnia się elektroniczne formularze wniosków wizowych. Wysokość opłaty za wydanie zezwolenia zależy od konkretnego rejonu. Więcej szczegółów znajdziesz tutaj.

Co ciekawe, nawet jeśli nie zdążysz przedłużyć wizy przed wygaśnięciem jej ważności, nadal możesz to zrobić później. Za każdy nielegalnie spędzony w Nepalu dzień trzeba będzie tylko zapłacić 5 dolarów – odpowiednia suma zostanie doliczona do opłaty za przedłużenie dokumentu. Lepiej jednak załatwić całą sprawę jeszcze w czasie dozwolonego pobytu. Jeśli bowiem władze zatrzymają cię bez ważnej wizy, zanim dotrzesz do Biura Imigracyjnego lub Departamentu Imigracji (albo przynajmniej zanim złożysz internetowy wniosek), grozić ci może nie tylko grzywna, ale nawet zamknięcie w areszcie.

Zdjęcia: Unsplash.com