Wiza do Kanady (eTA) – krok po kroku

Prawdopodobnie wcale nie potrzebujesz wizy, aby móc udać się do Kanady. Nie oznacza to jednak, że możesz tam pojechać bez jakichkolwiek formalności.

Od 2008 r. Polska znajduje się na liście krajów, których obywatele zasadniczo nie potrzebują wizy do Kanady. Od 2016 r., jadąc tam, trzeba natomiast rejestrować się w specjalnym systemie online. Co ciekawe, nie wszystkich Polaków podróżujących do Kanady to dotyczy. Z drugiej strony w niektórych przypadkach sama rejestracja z kolei nie wystarczy. Dowiedz się więc, jakie dokładnie formalności muszą zostać spełnione przed wyjazdem.

W artykule przeczytasz m.in.:

• co to jest eTA i do czego uprawnia,
• kiedy wymagane jest uzyskanie elektronicznej autoryzacji podróży,
• kto i kiedy może podróżować do Kanady z samym paszportem,
• co trzeba zrobić, żeby móc w Kanadzie uczyć się lub pracować,
• co to jest superwiza i jak ją uzyskać,
• jak długo eTA zachowuje ważność,
• jak uzyskać elektroniczną autoryzację podróży,
• jakie pytania pojawiają się we wniosku o eTA,
• jak długo trwa wypełnianie formularza,
• ile wynosi czas oczekiwania na autoryzację,
• za co można nie zostać wpuszczonym do Kanady.

Jakie dokumenty są potrzebne, gdy podróżujesz do Kanady

Jeśli oprócz polskiego posiadasz także obywatelstwo kanadyjskie lub amerykańskie, podczas podróży do Kanady wystarczy ci paszport wydany w tym właśnie kraju lub w Stanach Zjednoczonych.

Mając wyłącznie polski dokument, musisz uzyskać elektroniczną autoryzację podróży (ang. Electronic Travel Authorization, co skrótowo zapisuje się jako „eTA” – w odróżnieniu od ETA, czyli skróconej nazwy baskijskiej organizacji separatystycznej).

Ale uwaga: autoryzacja jest niezbędna tylko wówczas, gdy do Kanady udajesz się samolotem. Przekraczając granicę lądową lub morską (np. na pokładzie statku wycieczkowego), potrzebny ci będzie jedynie polski paszport.

Każde z tych rozwiązań uprawnia do podróży w celach:

• służbowych – jak udział w spotkaniach biznesowych czy branżowych targach i konferencjach,
• turystycznych – jak zwiedzanie, podziwianie widoków, amatorskie uprawianie sportu,
• towarzyskich – jak odwiedziny u krewnych lub znajomych, udział w uroczystościach prywatnych (np. ślub, pogrzeb) etc.

Co więcej, na podstawie eTA lub ważnego paszportu możesz wjechać do Kanady na maksymalnie pół roku. Aby przedłużyć pobyt, musisz postarać się już na miejscu o tzw. visitor record, co kosztuje 100 dolarów kanadyjskich, a od 3 grudnia 2019 r. wymaga także złożenia odcisków palców (za kolejne 85 dolarów). Wniosek o „visitor record” należy złożyć przed upływem terminu dozwolonego pobytu wyznaczonego przez urzędnika dokonującego kontroli granicznej. Do momentu rozpatrzenia tego wniosku wolno ci pozostawać na terytorium Kanady, nawet jeśli rzeczony termin minął.

Przeczytaj: Deklaracja celna do Kanady – jak ją uzupełnić

Praca i nauka w Kanadzie

Paszport i eTA nie wystarczą, by móc podjąć w Kanadzie pracę lub naukę. Potrzebne jest jeszcze specjalne zezwolenie, o które wnioskuje się online lub w Punkcie Obsługi Wniosków Wizowych (ang. Visa Application Center, VAC).

Kiedy się o nie starasz, nie musisz dodatkowo ubiegać się o eTA – autoryzację otrzymasz automatycznie wraz ze zgodą na podjęcie nauki lub pracy. Również dozwolony czas pobytu będzie wówczas dłuższy niż 6 miesięcy. Więcej na temat zezwolenia na pracę przeczytasz tutaj, natomiast jeśli interesują cię studia w Kanadzie, zajrzyj tutaj.

Czym jest superwiza

Jak widać, Polacy nie muszą wnioskować o wizę do Kanady nawet wtedy, gdy jadą do tego kraju w celach innych niż służbowo-turystyczne. Warto jednak wspomnieć o dokumencie zwanym superwizą (ang. Supervisa). Przeznaczony jest on dla rodziców lub dziadków osób przebywających w Kanadzie na stałe, uprawnia zaś do nawet dwuletniego pobytu w tym kraju i zachowuje ważność aż przez 10 lat, podczas gdy eTA wygasa po 5 latach lub w chwili wygaśnięcia ważności paszportu, jeśli nastąpi ono wcześniej.

O superwizę aplikuje się tak samo jak o zwykłą wizę, gdy ktoś nie ma polskiego obywatelstwa: w ambasadzie, centrum wizowym lub online, na tej stronie. Trzeba tylko zaznaczyć odpowiednią opcję we wniosku, którego rozpatrzenie kosztuje 100 dolarów kanadyjskich. Uiścić należy ponadto 85 dolarów za pobranie odcisków palców, a do wniosku dołączyć następujące dokumenty:

• pismo od dzieci lub wnuków zawierające zapewnienie o pokryciu kosztów utrzymania osoby starającej się o superwizę i listę członków gospodarstwa domowego;
• kopię dowodu posiadania kanadyjskiego obywatelstwa lub prawa stałego pobytu przez dzieci lub wnuki;
  dowód wykupienia kanadyjskiej polisy ubezpieczeniowej na minimum rok od daty przyjazdu (wartość świadczeń musi opiewać na co najmniej 100 tys. dolarów kanadyjskich);
• wyniki badań do wiz imigracyjnych.

Same wizy imigracyjne, czyli zezwolenie na pobyt stały, to oczywiście osobna kwestia wymagająca szerszego omówienia. Ponieważ Polacy najczęściej udają się do Kanady jednak w wymienionych wyżej celach towarzyskich, służbowych i turystycznych, w niniejszym artykule skupiamy się na właśnie tego typu wyjazdach.

Jak zdobyć eTA

A ponieważ najczęściej wybieranym przez Polaków środkiem transportu do Kanady jest samolot, nie może zabraknąć w naszym tekście wskazówek dotyczących uzyskania elektronicznej autoryzacji podróży. Wszystko, czego potrzebujesz, to paszport, karta płatnicza (kredytowa lub debetowa) oraz dostęp do internetu.

Wniosek o eTA wypełnia się bowiem online, na tej stronie. Do wyboru jest tylko francusko- bądź anglojęzyczna wersja językowa, jednak kanadyjskie władze przygotowały też dokładną instrukcję dotyczącą całej procedury w języku polskim (do pobrania w formacie PDF tutaj). Warto się z nią zapoznać przed rozpoczęciem wypełniania formularza.

Pojawiające się w nim pytania dotyczą takich kwestii jak:

• paszport – chodzi m.in. o jego numer, serię, organ wydający i datę ważności;
• dane osobowe – imię, nazwisko, płeć, narodowość, stan cywilny itp.;
• ewentualne poprzednie podróże do Kanady;
• aktualna sytuacja zawodowa aplikanta;
• dane kontaktowe;
• informacje na temat planowanej podróży – jeśli poczyniono już jakieś plany;
• przeszłość kryminalna;
• stan zdrowia.

Po udzieleniu wymaganych odpowiedzi należy sprawdzić, czy wszystko się zgadza, poświadczyć prawdziwość złożonych informacji i przesłać wypełniony wniosek, uiszczając bezzwrotną opłatę za jego rozpatrzenie (wynosi ona obecnie 7 dolarów kanadyjskich, czyli ok. 20 zł). Na wszelki wypadek warto od razu wydrukować potwierdzenie wniesienia tej opłaty.

Cały proces powinien zająć od kilkunastu minut do pół godziny. Niestety nie ma możliwości zapisu wypełnionego częściowo formularza i powrotu do niego w późniejszym terminie, dlatego wszystkie potrzebne informacje najlepiej zgromadzić przed przystąpieniem do wypełniania wniosku. Przy ich wprowadzaniu trzeba zaś zachować szczególną ostrożność, ponieważ jeśli np. dane w eTA i na paszporcie nie będą się zgadzać, pracownicy linii lotniczych mogą odmówić ci wejścia na pokład lecącego do Kanady samolotu.

Jak długo trwa uzyskanie autoryzacji

Teoretycznie wciąż może się udać ponowna aplikacja, jeszcze na lotnisku. Zwykle potwierdzenie autoryzacji przychodzi bowiem w postaci wiadomości e-mail w ciągu zaledwie kilku minut od przesłania formularza. Lepiej jednak nie ryzykować, ponieważ oficjalny czas na rozpatrzenie podania wynosi „aż” 72 godziny.

Uzyskanie autoryzacji może też potrwać nawet kilka dni, jeśli konieczne okaże się dostarczenie dodatkowych dokumentów lub osobiste stawienie się na rozmowę w Ambasadzie Kanady w Warszawie. W razie zajścia takiej potrzeby niezbędne instrukcje zostaną przesłane na podany we wniosku adres e-mail w ciągu rzeczonych 72 godzin.

Wjazd do Kanady

Potwierdzenia eTA nie musisz drukować. Zarówno pracownikom linii lotniczych, jak i urzędnikom imigracyjnym przy kontroli granicznej do zweryfikowania autoryzacji wystarczy zeskanowanie twojego paszportu.

Pamiętaj, że samo jej zdobycie nie gwarantuje jeszcze wpuszczenia na terytorium Kanady. Ostateczną decyzję – dotyczącą też długości dozwolonego pobytu, która może zostać określona na mniej niż pół roku – podejmuje w tej sprawie właśnie urzędnik imigracyjny. Ma on prawo zawrócić do kraju pochodzenia osoby, które w przeszłości były np. deportowane lub karane za poważne przestępstwa.

Zdjęcia: Unsplash.com